“Aydın olmak için önce insan olmak lâzım. Ä°nsan mukaddesi olandır. Ä°nsan hırlaÅŸmaz, konuÅŸur, maruz kalmaz, seçer. Aydın, kendi kafasıyla düşünen, kendi gönlüyle hisseden kiÅŸi. Aydını yapan: ‘uyanık bir ÅŸuur, tetikte bir dikkat ve hakikatin bütününü kucaklamaya çalışan bir tecessüs.” Cemil Meriç, Kırk Ambar, s. 453