“Ses ikinci yüzdür.”
Gerard BAUER
İnsan camiye girdiğinde makamı güzel olan sesini eğitmiş bir imamın arkasında namaz kılarken, aldığı tad, girdiği hûşû daha da artıyor.
İmamlarımız diksiyon dersi de almalılar, dini musiki ve tecvid derslerinin yanında… Seslerini eğitmek demek sadece makam da demek değil. Belki beden dili eğitimi de. Fakat bunun ötesinde kendini eğitmeliler bu konuda demek çok daha doğru olacak. Çünkü kim neyini kaybettiyse kendisi aramalı değil mi? Ama sorun da kayıp şeylerimizin farkında olmamamız değil mi?
Bunları söyledikten sonra insan kendine dönüp “neyi kaybettiğimizi biliyormusun?” demeksi gerekmez mi?
“Vel-asr!”
Vesselam!