Saat babah 8-9 arasında trenden indik. Fatih tam hesapladığı saatte ulaştığını söyledi trenin. Yaklaşık 1,5 gün trende yolculuk yapmış oldu. Rus demiryolları RZD’nin web sitesinde (http://pass.rzd.ru/main-pass/public/en) bu mesafenin 30 saat 42 dakika sürdüğünü söylüyor. 1900 km mesafe görünmekte katettiğimiz mesafe. Burada mümkünse konaklamadan direkt olarak Ulan Batur’a gitmeyi planlıyoruz. Herşey bilet bulmaya bakıyor. Bilet bulma işimiz biraz netameli oluyor. Şöyle ki; vogzal’a giriş yapıyoruz. Bilet gişesine yöneliyoruz. Görevli bayan rusça bildiği için bize bir İngilizce yazılı matbu yazı çıkartıyor ve bizi postalıyor. Yazı şöyle mealen: Kapıdan çıkın, sağa dönün, yolun sonundaki 1 nolu binaya girin!” Kafalar sallanıyor, “sipa siba” deniliyor ve denilen binaya giriyoruz. Açılmasını bekliyoruz kısa bir süre açılıyor derdimizi anlatıyoruz oradaki bayan da 3 nolu binaya girin ve üst katta Booking Office’e gidin dedi. Tekrar geri yürüyüp bu sefer 3 nolu binaya giriyor ve üst katındaki booking office’i görüyoruz. Merdivenlerden sonra solda kalan bu yerin sağ tarafında da resting room var. Baykal Tours isimli bir şirketin elemanı önümüzde bir seri bilet alıyor. Sanırım trans Sibirya gezileri organize ediyor bu şirket. Bu arada biz de ağaç oluyoruz. Aynı elemanı Ulan Batur’dan dönüşte de görüyoruz. Görmekle kalmıyoruz aynı şekilde bize işkencesini yapıyor. Irkutsk saatine göre saat 22:08’de kalkan bir tren biletimiz oluyor sabrımızın sonunda. Ulan Batur için kişi başı 4400 rubleye alış olduk. Bu seferki mesafemiz 900 km kadar fakat arada sınır geçeceğiz.

Bilet işlerinden sonra resting room’ların bulunduğu yerde duş alıp biraz rahatladık. Konaklama için gayet güzel bir yer burası. Ucuz ve temiz. Tabi boş oda bulabilirseniz.

İşleri kolaylaştıran hafifleme işi; ana çantaları “Kamepa XpahehИЯ” yazılı kısaca emanete teslim ettik. Sibirya’nın en güzel şehri Irkutsk şehrini gezmeye ve akşama kadar da vaktimiz olduğundan Baykal gölü kenarındaki Litsviyanka kasabasına gitmeye karar verdik. Fatih çok merak ettiği Omul balığı yeme merasimini de burada yapacaktık. Yaptık da.

Şehir yönetimi green line şehir gezi izleğinin kioskları. İrkuts bukadar diyor şehir yönetimi.

Navigasyon yardımı ile avtovogzal’a kadar hem yürümeye hem de hızlıca şehri adımlamaya karar verdik. Yaklaşık 5 km kadar yoldu. Treleybüs beklemektense bunu yapmayı uygun bulduk. Irkutsk şehri gezmesi kolay bir şehir. Görülecek yerler yanyana. Şehir yönetimi green line isminde yollara turistlerin kolayca gezmeleri açısından bir şerit atmışlar onu izleyerek gezmek çok daha kolay olur. Önemli bina ve yerlerin kenarlarında ise totemler koyup bulunduğunuz yeri harita üzerinde göstermişler ve yer hakkında bilgi vermeyi de unutmamışlar. Eminim şehirde gezecek çok daha fazlası vardır. Vakti olmayanlar için kesinlikle bu kadarı yeter. Gezi fotoğraf çekimi derken otogar vardık. Litsviyanka’ya gidiş saatlerinde sıkıntı yok ama dönüşte sıkıntı olduğundan hemen çıkıp taksi kiralıyoruz. 2000 Rubleye gidiş geliş ve 1-2 saat orada takılmasına anlaşıyoruz. Yolda harika ormanlar ve akarsuları geçiyoruz. Manzara ve yol çok güzel. Göl sahilinde tur atma, yerel pazarı gezme, omul balığı birkaç denemelik balık aldık. Baykal gölü manzarası eşliğinde balık ile karnımızı doyurmuş olduk. Taksiye ulaşım ve geri dönüş yine yürüyerek fakat farklı yollardan navigasyonla da kontrol ederek vogzala vardık.

Bekleme odasında biraz vakit geçrdikten sonra emanetten eşyaları alıp trene geçtik. Belirtmekte yarar var neredeyse bütün vogzallarda bedava internet var. Irkutsk vogzal’ının etrafında alışveriş yapacak market türü bir şey bulamadık biz. Şehir merkezinden alışveriş yapmakta yarar var.

Trene bindiğimizde bizim vagonda Trans Mongolian Railway gezisi yapan 20-30 kişilik bir Avrupalı kafile vardı. Bizim kompartımanda Rene tek başına idi. Yerlerimize yerleştikten sonra tanışma faslı oldu. İngilizcesi iyi olduğundan ve görmüş geçirmiş birisi olduğunda sohbeti güzel, dinlemesi iyiydi. Gece erken yattığından biz de ona uyduk erkenden yattık. Sabah yorgunluğun da etkisi ile geç kalktık. Tren Baykal gölünün kuzeybatısında kalan ve Buryatya’nın baş şehri olan Ulan Ede’den geçiyor. Sınırdaki Nauşki kasabasında uzun süre bekliyor. Uyandığımızdaki coğrafya Irkutsk taraflarından biraz farklı. Su sorunu olmadığı görünmekte; her yer sulak alan, bir göl veya akarsu var. Fakat açık düzlükler çoğalmaya başladı. Ormanlık alanlar yerini steplere bıraktı.

Platskarttan sonra 2. Mevki kupe kompartımanlar gerçekten daha geniş ve lüks. Fakat sosyal ilişkiler zayıf. Daha bireysel gibi. Aslında vagonda TV ve müzik yayını da var. Fakat bizim vagondaki TVler sökülmüş müzik yayını da yok.

<<mavi konulu fotoğraf çalışması gelecek>>

Mavi: Rusya topraklarında maviye ayrı bir ilgi var demiryolları, ahşap evlerin pencere renkleri ve bazen çatılar bile mavi renkli malzemeden yapılmakta. Bu kadar çok bu renge ilgili doğrusu aklımda mantığımda oturtmuş değilim. Bilen varsa, bir açıklaması olan varsa bildirsin J

Nanuchi Tren İstasyonu ve Rusya’dan Ayrılma

Öğlene 13:50 vardığımız bu sınır istasyonundan 18:50 gibi ayrılacağız. Rus polisi, sınır görevlileri ve FSB elemanları bizi ve trenimizi ayrıntılı olarak arayacaklar. Ciddi insanlar. Ortam birden gerliyor. Önce pasaportları topluyorlar, köpeklerle bomba kontrolü yapıyorlar, gözle trenin her köşesini inceliyorlar, çantalarımızı kontrol ediyorlar ve sonunda mühür vurup pasoportlarımızı geri alıyoruz.

Bu işlemler buradan ayrılmaya yakın cereyan ediyor. Öncesinde ise 3 saat kadar kasabada vakit geçirip etrafı geziyoruz. Alışveriş yapıyoruz. Bu arada ilk olarak trenden lokomotif ayrılıyor. Sınır dışına çıkacak iki vagon dışında diğer vagonları da ayırıyorlar. Bizim vagon ortada dımdızlak kalıyor. Sonra bir lokomotif geliyor bizim iki vaonu da alıyor gidiyor. Bu arada siz trende değilseniz panikliyorsunuz. Aslında makas değiştirip diğer yola geliyor vagonunuz J Bilmeyince oluyor böyle şeyler.

Kompartıman arkadaşımız Rene 73 yaşında hanımını ve 16 yaşında çocuğunu beyin tümöründen kaybetmiş. Kendisi de mide kanseri rahatsızlığı geçirmiş ve sonunda “Bucket List” filmindeki gibi bir liste yapıp mesleğinden dolayı fazlasıyla gezdiği dünyayı bu sefer gezmek için geziyormuş. Trans Mongolian Railway hayatındaki önemli gezilerden birisi miş. Konuşmayı seven insanları dinlemesi güzel.

Paraport kontrolünden sonra vagonun kapıları kapanıyor ve dışarı çıkmaya izin verilmiyor. Bu aşamada uzun bir bekleyiş oluyor. İnsanların canı beklemekten sıkılıyor. Ve tren hareket edince de enerjik bir alkış kopuyor.

Sonraki Yazı : 6- Ulan Batur