Böyle buyurdu hayyam!
Allah benim istediklerimi istemedikten sonra, Benim isteğim nasıl doğru olabilir. O’nun istedikleri doğruysa, yerindeyse, Benim istediklerim yanlıştır elbet. Kaynak: Rubai 166, Hayyam ve Rübaileri – Abdülbaki GÜLPINARLI
Böyle buyurdu hayyam!
Küfür durağından dine varan yol, bir soluk alış kadar, Şüphe aleminden inanca varan yol bir nefes ancak, Bu bir soluğu hoş tut! Çünkü ömrümüzün hülasası da, bir soluk ancak! Kaynak: Rubai 164, Hayyam ve Rübaileri – Abdülbaki GÜLPINARLI
Böyle buyurdu hayyam!
Gönül yaşayışın sırrını olduğu gibi bildi, Ölümde de ilâhî sırları anladı diyelim: nerde! Bu gün kendindeyken hiçbirşey anlayamadın bilemedin, Yarın kendinden geçince, ne anlayacaksın, ne bileceksin?! Kaynak: Rubai 133, Hayyam ve Rübaileri – Abdülbaki GÜLPINARLI
Böyle Buyurdu Hayyam!
Her ilmi gönül anladı bildi demişim, Cehlim ne kadar az diye magrur imişim, Hey-hât! akıl gözü ile baktım gördüm: Geçti ömür, anladım ki, hiç bilmemişim. Nişaburlu Ömer Hayyam!